Ja, ik vind dat het er tijd voor is. Tijd voor een Sinterklaasverhaal. Weet je nog? Toen je jong was en je nog in Sinterklaas geloofde? Daarover gaat dit stuk.
Toen jij klein was vertelden jouw ouders, mensen die je blindelings vertrouwde, jou Sinterklaasverhalen. Ze gingen over avonturen van een oude man met een wit paard, over Pieten, over pepernoten, over de stoomboot en Spanje, over cadeautjes en gedichten, over je schoen zetten en liedjes zingen en over een braaf kind moeten zijn.
Jij kon niet anders dan deze verhalen geloven. Omdat je ouders je dit vertelden en die zouden toch nooit liegen tegen jou. En omdat je in de buitenwereld bewijzen van de Sinterklaasverhalen zag. Je zag de Sint en zijn Pieten op allerlei plekken opduiken, er was overal Sinterklaasmuziek, decoraties, cadeaus en pepernoten. Er was zelfs een Sinterklaasjournaal. Het hele theater was er. Kortom, het moest toch wel echt zijn! En daarom was het maar beter dat je je voor de zekerheid maar goed zou gedragen. Want dan kreeg je cadeaus en geen straf.
Naarmate je ouder werd, groeide jouw bewustzijn. Daarmee gingen de Sinterklaasverhalen wat piepen en kraken. Misschien herinner je het nog wel? Dat al die Sinten er niet helemaal hetzelfde uitzagen. Dat sommige aspecten wel erg magisch waren, zoals dat paard op het dak, of de cadeaus en Pieten door de schoorsteen (die je wel of niet had). Hoe de Sint zoveel over jou kon weten. Dat zijn handschrift wel erg veel op het handschrift van je moeder leek. En nog veel meer…!
Tot de dag kwam dat je doorkreeg dat het allemaal theater was. Ken je dat gevoel nog? Voor mij was het vooral opluchting. Vrijheid in mijn hoofd. Weg angst. Ik had dat onderbuikgevoel al een tijd en ik was heel blij te weten wie er in die kostuums gehesen waren. Ik voelde ook ontgoocheling. Mijn ouders hadden mij voor de gek gehouden. De wereld was niet zoals ik dacht dat het was. Maar niet getreurd, het was als een grote grap bedoeld. Mensen met een laag bewustzijn kun je immers van alles wijsmaken.
Momenteel leven we in iets soortgelijks. Mensen die we blindelings vertrouwen vertellen ons verhalen. Verhalen over een ziekte. De ziekte is er ook. De verhalen over de ziekte maken de ziekte heel groot en eng. De verhalen gaan over besmettingen, over de dood, over testen, ziekenhuizen, over met wie je wel en niet mag afspreken en over een nieuw normaal. De verhalenvertellers en hun helpers zien en weten heel veel over jou. Mensen horen dat ze braaf en gehoorzaam moeten zijn, want dan komt het goed. Als je stout bent krijg je straf.
In de buitenwereld vind je bewijzen dat de verhalen kloppen. Je ziet regelmatig de verhalenvertellers die jij vertrouwt op tv praten over de ziekte en de regels. Je ziet een veelheid aan gedragsregels. Je ziet pijlen, zeepjes en maskers. Je hoort het op de radio, je ziet het op tv, je leest het in de krant. Mensen houden zich aan de regels. Iedereen praat erover. Kortom, het moet wel waar zijn, toch? Het hele theater staat er. En ja, dit theater is GROOT. Het is overal. En er is geen ontkomen aan.
Totdat de verhalen beginnen te piepen en te kraken. Want ook deze verhalen vertonen nogal wat magische aspecten, net als bij de Sinterklaasverhalen. Hoe kan het dat deze ziekte er op bepaalde plekken wel is en dat het daar dicht moet? En hoe kan het dat op andere plekken je je geen zorgen hoeft te maken over de ziekte en dat het er open is? Hoe red je precies de wereld met een niet medisch masker op? En is het echt zo dat met een magisch prikje alles weer goed komt? En zo verwonder jij je misschien wel over meer aspecten uit de verhalen.
Als je dit soort vragen hebt, is jouw bewustzijn aan het groeien. Misschien voel je het al een tijdje in je onderbuik. Dat is mooi nieuws! Alleen…. De verhalenvertellers zeggen je dat je geen vragen hoort te stellen. Dat je er niet anders naar mag kijken. En dat mensen die dat wel doen gek zijn. Aan jou hoe dapper je bent en of je op onderzoek durft uit te gaan.
Iemand zei een tijdje geleden tegen mij dat het zo vervelend was dat de mensen die de verhalen niet geloven, zo ontzettend zeker lijken van hun waarheid. Nu weet je waarom. Toen jij niet meer in Sinterklaas geloofde, kende je toch ook de waarheid? Was je er ook zeker van. Als je eenmaal de illusie doorziet, kun je niet meer terug naar wel in de verhalen geloven. Zo is het nu ook.
Ik heb er het volste vertrouwen in dat wel allemaal de illusie gaan doorzien. Want reken maar dat de verhalenvertellers steeds vreemdere verhalen gaan vertellen. Het wordt alsmaar moeilijker om ze nog te blijven geloven. Reken maar dat we het werkelijke verhaal gaan zien. Er gaat veel gebeuren in de wereld. Een chaotische tijd. Chaos gaat altijd voorafgaand aan een transformatie. En dit wordt er één van wereldniveau. Fasten your seatbelts. Het avontuur is allang begonnen. Op naar een prachtige bestemming!