Ik wil je meenemen, aan de hand van mijn eigen reis, hoe je de spanning behapbaar krijgt.

Toen de eerste opsluiting een feit was, was ik bang. Ik was toen ziek. Mijn lief ging elke dag de deur uit om naar het ziekenhuis of de revalidatie te gaan. Elke dag hadden we de thuiszorg in huis. Ik vond dit spannend, want we moesten toch allemaal thuis blijven? Ik zat in angst en dat vernauwt je blik. Herken je dit? De regels waren mijn houvast.

Na mijn ziek zijn ging ik op zoek naar informatie over de ziekte. Ik zag interessante filmpjes met een ander geluid. Ik stuitte al vlug op censuur. De dingen die ik vond werden verwijderd. Dit bevreemde mij.

Vervolgens brak er een periode van opbouw aan. We kregen meer bewegings- en ademruimte. Er leek weer perspectief te zijn. Het was bijna onbezorgd.

Momenteel is er een gedeeltelijke opsluiting. Er zijn nieuwe regels. Soms verwonderen die regels me. Ik besloot om uit te zoomen van de details en ging op zoek naar overzicht.

En dit wil ik jou ook van harte aanraden. Zoom uit. Ons brein vindt dat lastig. Maar positioneer jezelf als observator. Bekijk de wereld eens. Als je uitzoomt zie je meer. Dan zijn je blik, je brein en je hart open. Dan regeert de angst niet meer.

Mijn betrokkenheid bij de wereld van nu is groot. En die van jou wellicht ook. Maar waar heb je invloed op? Ik denk dat de wereld nu licht en liefde nodig heeft. Daar heb ik invloed op. Daar heb ik verstand van. Daar kan ik van betekenis zijn.

Ik merk dat veel vrouwen behoefte hebben aan rust, licht en liefde. Mijn retraites zijn nog nooit zo vlug vol geboekt. Daar ben ik heel dankbaar voor! Weet dat ik hard werk aan een vernieuwd aanbod waarin ik jou een krachtige mindset, innerlijke rust, zelfliefde en praktische tools wil aanreiken. Juist nu.